کارل گوستاو یونگ، پسر یک کشیش، در ۲۶ ژوئیه ۱۸۷۵، در شهر کسویل ایالت تورگوی کشور سوئیس به دنیا آمد. وی در شهر بال به تحصیل پرداخت، و در همین شهر درجه دکترای پزشکی را گرفت. او از سال ۱۹۱۰ کار طبی خود را به عنوان روان‏پزشک آغاز کرد و در بیمارستان روانی بورگهولزلی و درمانگاه روان‏پزشکی شهر زوریخ، به خدمت دستیاری اشتغال یافت. وی، به جز مدت کوتاهی از سال ۱۹۲۱ که در محضر ژانه در پاریس تلمذ می‏‌کرد، تا سال ۱۹۰۹ در شهر بالاقامت داشت، و در طول این مدت، پس از پایان دوره دستیاری، به عنوان سرپزشک، نخست شاگرد و بعد همکار اوژن بلولر بود. در نتیجه کاوشهای خود در این دوره، با کاربرد روش جدید آزمونهای تداعی وی مقالات چندی منتشر ساخت، که شهرتش را گسترش داد، و موجب دعوتهای بسیاری برای سخنرانی در خارج از کشور شد، و علاوه بر این به درجه دکترای افتخاری دانشگاه کلارگ ماساچوست امریکا نایل آمد. در طول این دوره، او اساس روان‏پزشکی تعبیری را بنیان گذاشت و همچنین آنچه را که فروید گفته بود به تجربه تأیید کرد. این مسئله طبیعتا وی را به کارهای قهرمانی فروید رهنمون گردید، و این دو، به سال ۱۹۰۷ با یکدیگر ملاقات کردند. دیداری که موجب دوستی و تبادلات فکری چندساله پرثمری شد. روان‏شناسی یونگ، در نخستین وهله، بر پایه تجربه و استنباط شخص وی از انسانهای بهنجار، دچار روان‏‌نژندی و یا روان‏‌پریشانی می‌‏باشد. این مکتب روان‏شناسی، نوعی آسیب‏‌شناسی روانی نیست، وهرچند یونگ معلومات و مواد تجربی آسیب‏‌شناسی روانی را مد نظر دارد، ولیکن فرضیاتش بنا به گفته خود او «پیشنهادها و کوششهایی برای ترتیب و تنظیم استنباط از موجود انسانی می‏‌باشد» قاعده کوتاه (فرمول) وجود ندارد که در آن بتوان این استنباط را خلاصه کرد؛ تدقیق و تمرکز در نکته‏‌ای از این مبحث روشنگر است، اما این عمل، پیوستگی‌های شبکه‏‌ای را که تشکیل‏‌دهنده فعالیت روانی است، از نظر دور می‏‌دارد. تلاش به خاطر صراحت و قطعیت در تعریف رویدادها و تجارب روان انسانی، بسیاری از مواهبی را که طبیعت به او ارزانی داشته است، به یغما می‏‌برد.