درک تراورسی، پژوهشگر حوزه تئاتر است.
برخی منتقدان و پژوهشگران معتقدندکمدی وسیله‌ای برای بیان اندیشه‌های طبیعی ویلیام شکسپیر بود زیرا وی را از این فرصت بهره‌مند ساخت تا کلمات وجملات خود را با آزادی بیشتری انتخاب کند.
بهترین نمونه این کمدی و زبان را می‌توان در نمایشنامه «تلاش بی‌ثمر عشق» مشاهده کرد.
شکسپیر در آثار اولیه خود کمتر توفیق می‌یاید چرا که هنوز تمایل داشت مطابق سلیقه مردم و میل باطنی خود ثقیل بنویسد و از واژه‌های مطنطن استفاده کند.
اکثر منتقدان صاحب‌نام و معتبر، نمایشنامه «طوفان» را آخرین و مهم‌ترین اثر شکسپیر دانسته‌اند. در این اثر او به دورترین مرزها و قله‌های زبان –به ویژه انگلیسی – در قلمرو لحن و بیان دست پیدا کرده است.
شکسپیر با نمایشنامه «طوفان» نشان می‌دهد که حتی با زبان دشوار انگلیسی چه قلمروهایی را می‌توان فتح کرد.
تراورسی در مقدمه خود هدف از انتخاب این نمایشنامه‌ها را برای نقد بیان کرده و رویکرد نقد خود را نیز در این آثار تبیین می‌کند.
تراورسی می‌نویسد:« دو راه متفاوت برای بررسی این نمایشنامه‌ها وجود دارد که از هر دو شیوه برای بررسی این آثار استفاده خواهد شد. در واقع در آنها به چشم اصولی نظر خواهیم افکند تا بتوانیم به تحولات بعدی دست یازیده، نشان دهیم که چگونه این اشعار به سوی تنوع و آزادی بیشتر بسط می‌یابند، چگونه شخصیت‌ها به شکلی واقع‌بینانه نقش خود را مجسم می‌کنند، چگونه شرایط و اوضاع غیرطبیعی با مهارت هرچه تمام‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند و نیز چگونه به دور و جدای از هر نوع تصنع و تجربه یک ساختار دراماتیک نتیجه منطقی‌تری فراچنگ می‌آید».
اشتراک گذاری در
