در خانه‌ ما عشق کجا ضیافت داشت؟: مجموعه صد و سی و هفت نامه

نامه‌ها را در خلوتِ خود می‌نوشتم، گاهی برای خودم، گاهی هم برای کسی در فاصله‌ای به غایت دور.
نامه‌ها هرگز ارسال نشد. هرگز انگیزه‌ای و امیدی به بازگشت حتی یک جواب کوچک نبود.
نامه‌ها جمع آوری شد تا روزی به‌دست هزاران نفری برسد که در فاصله‌هایی به غایت دور، بی‌هیچ تصوری از دلتنگی، زندگی می‌کنند، از آفتاب می‌نویسند و باران و هوای پاییزی؛ بی آنکه به خاطر آورند، یک نفر، بسیار دورتر ها، آفتاب را فراموش کرده و باران را و هوای پاییز را، تنها به عشقِ آنها.
تقدیم به تمام آنهایی که منتظرند، به کسانی که امید برگشت دارند، حتی کسانی که هیچ آمدنی را دیگر باور ندارند.