همین

در سال‌های بعد از انقلاب یکی از قالب‌های ادبی که کمتر به آن پرداخته شده «نثر ادبی» است.
تلاش‌های پراکنده‌ای از جانب برخی شاعران صورت گرفته است.
برای «نثر ادبی» یا «قطعه ادبی» یا «نثر شاعرانه» یا «شعر منثور» یا... تعریف مشخصی در دسترس نیست اما «نثر شاعرانه از نظر اسلوبی، نسبت زیادی با شعر و تفاوت عمده‌ای با مقاله دارد».
در «همین» از قالب «نامه» بهره گرفته شده است چرا که ژانر نامه نگاری در ادبیات فارسی ظرفیت بالایی برای حرف زدن با مخاطب دارد .
نامه هایی که در «همین» می‌خوانید دارای یک مهندسی خاص در چیدمان است. با یک سلام شروع می شود و اغلب با «همین» یا «دیگر عرضی ندارم» به اتمام می رسد و از طرفی عاشقانه وارند و تغزلی.
گاه آنقدر به شعر نزدیک می‌شوند که می‌توان برش‌های شعری زد و چندین شعر را از نامه‌ای جدا کرد. در عین حال سعی شده است که مرز بین شعر و نثر آمیخته نشود.