«پرندگان» فیلم‌نامه‌ای نوشته اوان هانتر(۲۰۰۵-۱۹۲۶) نویسنده و فیلمانه‌نویس آمریکایی است.
پرندگان، درامی پرتعلیق و مرموز است که در سال ۱۹۶۳ توسط استادِ سینمای دلهره، یعنی آلفرد هیچکاک ساخته و از سوی کمپانی خود او روانهٔ سالن‌های سینما شد. برخی منتقدان «پرندگان» را آخرین فیلم بی‌نقص هیچکاک دانسته‌اند. جنس ترس این فیلم با ترس معمول در سایر آثار هیچکاک متفاوت است و علتی نه انسانی و اجتماعی، بلکه مرموز و غیرقابل توضیح دارد. این‌جا با یک دزد یا قاتل یا جاسوس مشخص سر و کار نداریم و رخدادها هم از جنس آدم‌کشی و گروگان‌گیری نیستند. شخصیت بی‌گناهی هم به اشتباه اسیر نشده است، بلکه آرام‌ترین موجودات طبیعت، یعنی پرندگان به ناگهان و بی‌دلیل به مهاجمانی مرگبار بدل شده‌اند که قصد نابودی انسان را دارند.
«پرندگان»، که در ردهٔ سوم فهرست بهترین فیلم‌های انجمن منتقدان نیویورک ایستاد، جایزهٔ بهترین بازیگر تازه وارد گلدن گلوب را نیز برای تیپی هدرن به ارمغان آورد. همچنین در سال ۱۹۶۴ نامزد اسکار بهترین جلوه‌های ویژه شد. هیچکاک نیز برای کارگردانی این فیلم جایزهٔ اتحادیه‌ی‌کارگردانان آمریکا را دریافت کرد.
انستیتو فیلم آمریکا در فهرست «صد سال صد فیلم» خود، «پرندگان» را هفتمین تریلر بزرگ تاریخ دانسته است.
در بخشی از فیلمنامه می‌خوانیم:
ملانی: من شما رو به‌جا نمی‌آرم.
میچ: اوه، اما من شما رو می‌شناسم.
ملانی: از کجا؟
میچ: تو دادگاه همدیگه رو دیدیم.
ملانی: ما نه همدیگه رو توی دادگاه دیدیم نه هیچ جای دیگه.
میچ: درسته، حرفم رو عوض می‌کنم. من شما رو دیدم.
ملانی: کی؟
میچ: یکی از اون شوخی‌های جدی‌تون رو یادتونه که باعث شکستن پنجرهٔ دادگاه شد؟
ملانی: من اون پنجره رو نشکستم!
میچ: نه، اما شوخی بی‌موردتون باعثش شد. قاضی باید شما رو می‌نداخت پشت میله‌ها!
ملانی: شما چکاره‌این؟ پلیس؟
میچ: من فقط تابع قانونم خانم دنیلز و علاقه‌ای هم به آدم‌هایی که شوخی بی‌مورد می‌کنن ندارم.
اشتراک گذاری در
